مجرای اشکی  کانالی است که از طریق آن اشک و ترشحات از سطح چشم جذب و به بینی خارج می شوند. انسداد مجرای اشکی مانع خروج طبیعی این مایعات از سطح چشم شده و سبب تجمع آن ها در چشم می شود. این اتفاق منجر به حالت اشک آلود و ملتهب چشم شده که بنام Naso-Lacrimal Duct Obstruction (NLDO)  یاد میگردد. مجرای اشکی در بعضی موارد هنگام تولد به طور کامل تکامل نیافته و در نتیجه نوزاد ممکن است کمی بعد از تولد دچار ریزش بیش از حد اشک از چشم وعفونت چشمی گردد. انسداد مجرای اشک در بسیاری از کودکان شایع است و طبق آمار می ‌توان گفت که حدود ۶ – ۲۰ ٪ نوزادانی که به دنیا می‌آیند دچار انسداد مجرای اشکی میباشند. اعراض و علایم : اشک ریزی بیش از حد، تجمع افرازات سفید یا زرد رنگ (چرک) در گوشه چشم ها ، بروز تورم و سرخی در اطراف چشم و احساس درد. عوامل : معمولا انسداد مجرای اشکی مادرزادی میباشد. چون مجرای اشکی بیش از حد باریک است امکان دارد اشک به راحتی از آن خارج نشود و مسدود گردد. در بعضی حالات ممکن عوامل دیگر باعث انسداد مجرای اشکی در کودکان شود. تداوی : تداوی اولیه بندش مجرای اشکی شامل تجویز انتی بیوتیک های موضعی برای کنترول انتانات و ماساژ بالای کیسه اشکی برای باز شدن مجرای اشکی میباشد. اگر با تداوی های فوق مجرای اشکی باز نشود تداوی بعدی شامل عملیه Probing  است که در سنین بعد از 6 الی 18 ماهگی اجرا میشود. درصورتیکه باز هم بندش مجرای اشکی باز نشود گام بعدی عمل جراحی DCR بوده که بعد از سن ۱۸ سالگی تحت انستیزی عمومی برای مریض اجرا میشود.