عملیات PRK (بیرون آوردن اجزای انکسار کننده نور از قرنیه) عملیاتی است که جهت رفع مشکل نزدیک بینی، دوربینی و آستیگمات به کار میرود. خبر خوش این است که نتایج عملیات PRK و LASIK راه حل دایمی جهت جلوگیری از خرابی دید از سبب خطای انکساری محسوب میشوند و اکثر اشخاص از این طریق بینایی خود را به صورت دایمی به دست آورده اند. اما فکتور هایی نیز وجود دارد که میتواند تاثیرات طولانی مدت عملیات اصلاح بینایی را تحت شعاع قرار دهد که باید در نظر گرفته شوند.

یک اختلال چشمی است که در آن طبقه حسی شبکیه از (RPE) یا لایه پاینی جدا میشود. علایم آن شامل افزایش مویرگها، ایجاد جرقه های نوری و خراب شدن ساحه دید است که میتوان آن را به عنوان پرده ای در مقابل ساحه دید تعریف کرد. در صورت عدم جراحی احتمال از دست دادن بینایی به صورت دایم وجود دارد.

تخریب قرنیه پس از پرده چشم و خطوط انکساری چشم، سومین مشکل عمده بینایی به شمار میرود. پیوند قرنیه یک پروسیجر عملیاتی است که طی آن نسج قرنیه اهدا شده به جای قرنیه تخریب شده پیوند میشود.

عبارت از اتصال انساج کولاجن همراه با ریبوفلاوین میباشد. از اشعه ماورا بنفش برای بهبود اتصال عرضی میان فایبرهای کولاجن در داخل قرنیه ( ساختمان شفاف قسمت جلو چشم) استفاده میشود. افزایش میزان اتصال باعث افزایش توانایی یا استحکام قرنیه از طریق اتصال عرضی اجزای سازنده (کولاجن) میتواند از پیشرفت کتراتوکنوس جلوگیری نمایید و همچنین گزارش هایی موجود است که باعث بهبود نسبی قسمت های خواهد شد که قبلآ تخریب شده اند.