بیماری آب سیاه (گلوکوما) از جمله بیماری های چشم است که در آن اکثرا فشار چشم بالا بوده سبب ضعیفی و حتی کوری چشم میگردد. علاوه از ضعیفی دید، تخریب عصب عقب چشم که بنام Optic Nerve یاد میگردد نیز درین مریضان دیده شده میتواند.

شیوع: گلوکوم در هر سن دیده شده میتواند ولی بیشتر در افراد بالای ۵۰ سال ظاهرمیشود. با افزایش سن احتمال ابتلا به بیماری های مزمن بیشتر می شود و بیشترین انواع گلوکوم نوع زاویه باز مرتبط با سن میباشد. به همین دلیل داکتران چشم پیشنهاد مینمایند که افراد بالاتر از سن ۵۰ سالگی هر شش ماه و یا سالانه چک آپ چشم را انجام دهند. افراد دارای تاریخچه فامیلی گلوکوم و دیابت بیشتر در معرض خطر گلوکوم قرار دارند. گلوکوم در اطفال و نوزادان نیز دیده شده و نوع ابتدائی گلوکوم مادرزاد یکی از اسباب اساسی کوری چشم در اطفال میباشد.

اعراض و علایم: گلوکوما نظربه نوع آن اعراض و علایم مختلف دارد. اعراض گلوکوم (مانند کاهش دید) به آهستگی شروع میشود طوریکه مریض به آن پی نمی برد. با گذشت زمان بیماری گلوکوما دید فرد را شدیدا کاهش می دهد و اگر به موقع تداوی نگردد نهایتا منجر به کوری می شود. اعراض و علایم دیگر مانند سردرد، دلبدی، استفراغ، درد وسرخی چشم در اشکال دیگر گلوکوم ممکن است به شکل حاد بوجود بیاید.

تشخیص: گلوکوم توسط معاینه فزیکی حدقه متوسع، چک فشار داخلی چشم و معاینات اختصاصی دیگر تشخیص میشود.

تداوی: تداوی گلوکوما در مراحل اول توصیه ادویه خوراکی و قطره های موضعی بوده در صورتیکه تداوی دوایی نتیجه ندهد با اجرای پرووسیجر لیزری و انجام عملیات نیز تداوی میشود. هدف از عمل جراحی، ایجاد منفذ جدید در چشم برای خروج مایع است. این روش حدودا ۸۰ تا ۹۰ درصد موفق است. متاسفانه نابینایی حاصل از گلوکوما غیر قابل برگشت بوده وتداوی ندارد. صرف از پیشرفت مرض جلوگیری شده میتواند.